Korte inhoud
Evert Wilmink, weduwnaar geworden, is één brok zelfbeklag. Na een ongeluk wil z’n ene been niet meer en willoos laat hij toe dat z’n boerenbedoening naar de knoppen dreigt te gaan. De enige die hem nog op de been houdt, is zijn trouwe hond. ‘n Paar “aasgieren” in z’n familie strijken op de boerderij neer. Evert kan niet veel meer, ze zullen de zaken wel voor hem regelen. Het spul verkopen en als tegenprestatie Evert beurtelings bij hen thuis verzorgen. Z’n schoonzus ziet de bui hangen en verwijt hem keihard dat ie een grote sufferd is met z’n misplaatst zelfbeklag. Je hebt toch je volle verstand een paar gezonde handen en waarom laat je dat been zo versukkelen? Je bent niet halfdood! Dat verwijt maakt hem klaar wakker. En als ook de buurman met z’n fijne oortjes achter de heg hem waarschuwt voor de “aasgieren” voelt Evert ineens dat ie toch meer dan een been heeft om op te staan. En als hij hoort dat er in de andere kant van de familie een pasgeborene naar hem is vernoemd, omdat hij zelf nooit kinderen heeft gehad, ontkiemt er iets in hem van “nieuw leven”. De aasgieren worden van het erf gejaagd en een kans op behoud van de boerderij, vindt hij in de jonge vader van de jonge Evert. En schoonzus Hanna blijkt meer voor hem te betekenen dan de Keja die hem de ogen heeft geopend.
Auteur
J. Hemmink-Kamp
Regie
Jo Wissink
Souffleur
Stef Dijkman
Dekor en grime
Div leden van Top
Rolverdeling
| Evert Wilmink | Henk van Aalst |
| Hanna Wilmink | Geertjen ten Pas |
| Jan Wilmink | Jan Beltman |
| Wilma | Jolanda Wittenberg |
| Mans Koste | Henk Welbergen |
| Mannie | Elly Janssen |
| Geert Dammers | Frans Kappert |
| Anton de Wit | Gab Lauret |
| Jet de Wit | Tonny Dijkman |
| Herman de Bruin | Sander van Voorst |
| Riet | Rieky Koert |
Datum en locatie
14 maart
Schouwburg Lochem
